Tal van inwoners van Bennebroek hadden hun kinderen eraan toevertrouwd of zaten er zelf ooit op: peuterspeelzaal Snuffie. Maar sinds 31 maart zijn de deuren gesloten omdat Robinson Kinderopvang niet meer wilde doorgaan met de peuterspeelzaal. De verdwijning was tamelijk geruisloos. Thea Smit, die toch alweer meer dan vijftien jaar weg is als hoofdleidster bij Snuffie vond dit ‘doodzonde’ en zocht het Bloemendaals Nieuwsblad op. 44 Jaar geschiedenis kon toch niet zomaar bij de vuilnisbak?
Een gesprek bij Thea thuis in Bennebroek, samen met Marian Potman die tot enkele weken geleden nog leidster was bij Snuffie, met op tafel plakboeken en knipsels.
Het begon allemaal begin jaren zeventig toen Irene Braam het idee kreeg voor een peuterspeelzaal. Dat gebeurde eerst bij haar thuis, in de Bloemenbuurt. In april 1972 ging de stichting Peuterspeelzalen Bennebroek van start, en vond onderdak in gebouw Rehoboth aan de Schoollaan. Een paar maanden later werd verhuisd naar het sportaccomodatiegebouw aan de Willinklaan. Van tekenaar Dick Bruna zelf kregen ze toestemming om voor het logo de beeltenis van Snuffie te gebruiken. De door Bruna zelf beschreven Nijntje-ansichtkaart waarop hij de peuterspeelzaal veel succes wenst, is een pronkstukje in het archief van de stichting.
In 1981 werd verhuisd naar de oude kleuterschool in het Rottegat, op de plek waar nu de voetbalvelden zijn. Na verblijf in de kleuterschool van de Willinkschool keerde Snuffie uiteindelijk weer terug naar de Willinklaan.
Al bladerend door de plakboeken komen bij Thea en Marian allerlei herinneringen boven.”Ah kijk, het speelhuis. Dat hebben LTS’ers destijds als examenproject voor de peuterspeelzaal gemaakt, fantastisch”, aldus Thea. “We kregen altijd ontzettend veel aangeboden, ook van ouders. Poppenwagens, speelgoed. En vaak de mooiste spullen hoor”.
Goede herinneringen hebben ze ook aan de paastijd. Dan organiseerden ze een opa en oma-ochtend. Met zijn allen knutselwerkjes maken en daarna paaseitjes zoeken. Ook komen in de fotoboeken allerlei oud medewerksters in beeld.
Elke leidster had zo haar eigen specialisatie. Thea zelf speelde graag op het orgeltje en was veel creatief bezig. Marian deed graag de poppenkast, Ilona Schoenmaker was een echte regelaar. Ali Mijer las vaak voor. Ali werd benoemd tot tweede ‘ere-peuter’ vanwege haar verdiensten als hoofdleidster. De eerste ere-peuter was de wethouder Jongmans, die destijds de peuterspeelzaal had geopend. De sfeer was uitstekend, met al die leidsters zoals Birgit , Irma en ‘vrolijke Truus’.
“We hebben het mooiste beroep gehad dat er is”, zeggen zowel Thea als Marian. “Het was werk, maar zo voelde het niet. En ik heb er nog steeds plezier van. Als ik boodschappen doe in het dorp word ik nog heel vaak aangesproken”, aldus Thea (76). Marian werkt nu naar tevredenheid in de kinderopvang bij Robinson, maar mist de allerkleinsten. “Bij het afscheid dat we samen met de ouders hebben gehouden, moesten we met zijn allen wel even een traantje wegpinken”, aldus Marian.
Met de sluiting van Snuffie zijn in Bennebroek nog twee peuterspeelzalen over: een in de St. Franciscusschool en een in de Sparrenbosschool. “Misschien is er ook wel minder behoefte aan peuterspeelzalen. Kinderen gaan vaak al jong naar de kinderopvang, en blijven daar dan”, aldus Thea tot slot.