Heeft gemeenteraadslid Marielys Roos de geheimhoudingsplicht geschonden door anderhalf jaar geleden stukken uit het dossier Elswoutshoek te openbaren? Deze vraag stond centraal tijdens de zitting van de meervoudige strafkamer in Haarlem afgelopen week vrijdag. Voor het raadslid was het “zo klaar als een klontje”. Er kon geen sprake zijn van schending van de geheimhouding, immers de geheimhouding was niet bekrachtigd door de raad. En dat had wel gemoeten. Bovendien waren de stukken daarvoor wel openbaar. De officier van justitie zag het anders. Volgens haar waren de stukken wel degelijk op 4 november 2014 door het college van b en w geheim verklaard, en: dan schend je als raadslid “niet alvast de geheimhouding want dan schend je de wet”. Ze eiste een werkstraf van 60 uur.
Marielys Roos, van eenmansfractie Hart voor Bloemendaal, voerde grotendeels haar eigen verweer. In een relaas van twintig minuten legde ze uit hoe het tot de openbaarmaking van de stukken was gekomen. Ze was zorgvuldig te werk gegaan, zo zei ze,en ze had het gedaan omdat ze het haar “morele plicht” achtte. “Het gaat mij om goed, transparant, openbaar bestuur”. In het betreffende dossier Elswoutshoek zitten stukken waaruit de verstoorde relatie zou blijken tussen de gemeente en de gebroeders Slewe, eigenaar van landgoed Elswoutshoek. De twee partijen liggen al jaren met elkaar overhoop over uitbreiding van het landgoed. Raadsleden hadden het dossier mogen inzien en toen vervolgens werd gevraagd ze toegestuurd te krijgen, is dat gebeurd onder geheimhouding. Liberaal Bloemendaal en PvdA besloten op dat moment naar de voorzieningenrechter te stappen om het besluit tot geheimhouding op te schorten.
Marielys Roos echter besloot de stukken te openbaren, en dat gebeurde in december in restaurant Loetje, in bijzijn van een notaris. Voorafgaand had Roos de stukken geanonimiseerd door namen van ambtenaren weg te lakken. Op 23 december deed toenmalig burgemeester Ruud Nederveen aangifte tegen het raadslid. Een maand later zou Nederveen vanwege dit dossier aftreden, evenals de wethouder die het dossier onder haar hoede had, Marjolein de Rooij (GroenLinks).
Volgens Roos ontbreekt in deze geheimhoudingsverklaring door het college een legitimerend basisbesluit. Ze zei ook niet te begrijpen dat er geheimhouding werd opgelegd, omdat volgens haar in de twee maanden daaraan voorafgaand diverse raadsleden over de stukken hebben gemaild en gecorrespondeerd. “De informatie lag dus al op straat”.
Op de vraag van de rechter waarom Roos niet net als twee andere fracties naar de rechter was gestapt om beroep aan tekenen tegen de geheimhouding antwoordde zij dat dat zinloos was geweest “Er was geen bekrachtiging geweest door de raad en dus is er ook geen geheimhouding”. Een andere rechter op de zitting: “Of bedoelt u dat u geen procedure heeft aangespannen omdat u uw zin niet zou krijgen in die procedure?” Roos: ‘Nee dat zou ik heel kinderachtig vinden”. Rechter: “O, daar lijkt het op”. Roos: “Bij de bestuursrechter kan ik daarvoor niet terecht, die gaat er niet over of een college terecht of onterecht een stuk geheim heeft verklaard”.
Advocate Carene van Vliet bleef erbij in haar pleidooi: er is geen sprake van geheimhouding. Het principale collegebesluit daartoe ontbreekt in de stukken. “Wij twijfelen al enige tijd of dit besluit er überhaupt wel is”.
De rechtbank doet 13 mei uitspraak.