Raadslid Marielys Roos heeft zich schuldig gemaakt aan het meermalen schenden van ambtsgeheim, is tot eigenrichting overgegaan en heeft het aanzien van het ambt van raadslid publiekelijk geschaad. Het oordeel van de rechter van de Haarlemse meervoudige kamer afgelopen vrijdag in de strafzaak tegen het raadslid was hard. De straf daarentegen was relatief mild: ze kreeg een werkstraf opgelegd van 60 uur, zij het voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar. Roos ging na afloop direct in hoger beroep. “Wat hier is gebeurd is de rechtbank onwaardig. Als het moet ga ik door tot de Hoge Raad”, aldus het raadslid direct na de uitspraak.
Marielys Roos stond twee weken ervoor voor de rechter omdat zij ervan werd beschuldigd stukken uit het dossier Elswoutshoek openbaar te hebben gemaakt. In het dossier staan ook verklaringen van ambtenaren over gesprekken met de eigenaren van Elswoutshoek, die zich ‘intimiderend’ zouden hebben uitgelaten. De stukken waren door het college geheim verklaard. Voormalig burgemeester Nederveen deed aangifte tegen het raadslid.
De punten waarop raadslid Roos (Hart voor Bloemendaal) verweer had gevoerd werden alle drie door de rechter weersproken. Zo stelde Roos dat van geheimhouding van de stukken geen sprake kon zijn, omdat de gemeenteraad die geheimhouding niet had bekrachtigd. Zij en collegeraadslid Leonard Heukels (Liberaal Bloemendaal) kregen de gevraagde stukken op hun verzoek ter inzage nadat ze geheim waren verklaard door het college. De rechter achtte de bekrachtiging door de raad “niet aan de orde”. “De stukken waren niet aan de gehele raad verstrekt, het was bovendien op eigen verzoek voor haarzelf en een ander raadslid”.
Verder stelde Roos dat zij en andere raadsleden al twee maanden eerder inzage hadden gehad in de stukken, op een moment dat ze nog niet geheim waren, en dus openbaar. Achteraf geheimhouding opleggen was volgens Roos onrechtmatig. Ook daar ging de rechter niet in mee. Het ging om stukken die de wethouder voor zichzelf als een werkdossier had aangelegd. Deze bevatten onder anderen ervaringen van ambtenaren die met Elswoutshoek bezig waren. “Onder toezegging dat deze ervaringen niet aan de grote klok zouden worden gehangen hebben deze ambtenaren vrij hun hart gelucht. Het waren dus geen stukken die van meet af aan openbaar waren”, aldus de rechter. Hij stelde verder dat er geen enkele rechtsregel te vinden is die geheimverklaring achteraf verbiedt.
Tot slot had Roos als verweer dat zij geen opzet had in het schenden van geheimhoudingsplicht. De rechter: “U was op de hoogte van het collegebesluit en u wist ook dat andere raadsleden een bezwaarprocedure hierover waren begonnen, een weg die ook u had kunnen inslaan”. Daarmee heeft Roos zich “willens en wetens schuldig gemaakt aan het ten laste gelegde”.
Roos’ reactie na afloop, direct nadat zij hoger beroep had ingesteld aan de balie van de rechtbank: “Het is niet niks, deze uitspraak. Maar, ik heb eigenlijk geen straf gekregen. Ik moet me twee jaar gedragen, eigenlijk wel lachwekkend. Ik heb hoger beroep ingesteld omdat mijn zaak van juridisch van groot belang is. Meer gemeenten doen dit, zo’n geheimhouding opleggen aan een paar lastige raadsleden. Ik ga door, omdat er in Bloemendaal ontzettend veel mis is met het ambtenarenapparaat, het dossier Elswoutshoek zit vol valse verklaringen”.
‘Voor 99,9% een bestuursrechtkwestie’
Desgevraagd laat Roos weten “absoluut niet” mee te zullen doen met raadslid Heukels die een bestuursrechtelijke procedure is gestart over de geheimhouding. Heukels die ook bij de uitspraak aanwezig was, na afloop: “Ik ben er van overtuigd dat deze geheimhoudingskwestie geen strafrechtzaak is, maar voor 99,9% een bestuursrechts-zaak. “Toen ambtenarenverklaringen in het dossier vals bleken te zijn, is het dossier snel geheim verklaard. Wat is er precies gebeurd – díe onderste steen moet helemaal boven komen”.
