Veel is er al over geschreven: de kwestie Elswoutshoek. Twee broers Slewe uit Amsterdam die in Bloemendaal het verwaarloosde landgoed Elswoutshoek in Overveen kopen en vervolgens gefrustreerd raken in hun pogingen om het landgoed op te knappen. In dit proces, waarin de gemeente de andere hoofdrolspeler is, zijn zware klappen gevallen. Burgemeesters stapten op, diverse wethouders idem, ambtenaren raakten overspannen, de verhoudingen in de raad verhardden, er waren rechtszaken. Bloemendaal werd landelijk nieuws.
De kwestie is nog altijd niet opgelost. Wat de gemeenteraad nog te doen staat is, kort gezegd, zich uit te spreken over de vraag of een woonhuis van Hans Slewe kan worden gebouwd op de plek waar nu een vervallen schuur staat. Dat die besluitvorming heel spannend gaat worden staat nu al vast. Tijdens de recente discussie in de raad over de nota Landgoederen bleek dat de meerderheid toen voor een sterk conserverend beleid was op landgoederen. Of de raad daar straks in de discussie over Elswoutshoek een uitzondering op zal willen maken, is nu nog onzeker.
Met deze cruciale raadsvergadering in het verschiet komt Rob Slewe nu met zijn eigen verhaal over de sinds 2009 slepende kwestie, opgetekend in het boek ‘Niet ons soort mensen’. Titel, en vooral boventitel dekken de toon van het verhaal: ‘Intimidatie, machtsmisbruik en leugens in miljonairsdorp Bloemendaal’. Het boek wordt vandaag gepresenteerd in de nieuwe horecaonderneming van zijn tweelingbroer Hans, MAF, op het perron van NS station Haarlem.
Het boek beschrijft chronologisch vanaf de aankoop in 2009 de gebeurtenissen zoals Rob Slewe die heeft beleefd. De lezer krijgt op die manier een beeld van de talloze vergunningen die zijn aangevraagd en de gesprekken die er zijn geweest met zo ongeveer alle mensen ten gemeentehuize. Soms met volledige naam, soms met initialen.
Coauteur Heleen Niele, die thrillerschrijfster is, schreef alle gebeurtenissen vlot leesbaar aan elkaar. Inhoudelijk draait het boek om één boodschap: de Slewes zijn slachtoffer van de gemeente en van bepaalde politici, met die van de VVD op nummer één. Mensen die aan de kant van de Slewes staan zijn helden, de overigen zijn vijanden en die laatsten worden uitvoerig en met harde woorden om de oren geslagen. Keer op keer wordt ook de stelling geponeerd dat de ‘werkelijke beslissingen niet in het gemeentehuis worden genomen maar elders’, en dat elders is dan de golfclub, hockeyclub.
Hoe de Slewes in de kwestie staan wordt onder meer verwoord aan het eind van het boek: “Wij, de Slewes, hebben een sterk rechtvaardigheidsgevoel en we weten wat vechten is. Ze hebben zich danig in ons vergist. Het is niet ondenkbaar dat we het alsnog moeten afleggen tegen het gemeentegeweld. Maar als we hier weg moeten dan is het met rechte rug”.